ИЙМАНДАН СОРА – ИЛМУ…

Поиск

Страница 2 из 3

Кёзюнг тоймаз бу дунияны малындан.

Чархынг къоркъмаз жаханимни отундан,

Айланырса, шайтан сюрюп артынгдан.

Аллах, мени сен иймандан айырма,

Мен жарлыны дин исламдан айырма...

Топурагъынг басар мени санымы,

Кяфырлыкъгъа къыйнап алыр жанымы.

Атам, анам билмез анда халымы,

Къара жилян ичер анда къанымы.

Гюняхланы тар къабырда жетдирир,

Намазланы къызгъан темирде этдирир.

Хар намазын къатлап-къатлап тёлетир,

Ургъан сайын сен жарлыны кюл этер.

Кёрмеймисе адамланы кетгенин,

Къолларына не зат алыл элтгенин?

Муслийманла, ийман жолгъа къайтайыкъ,

Тоба этип, «Аллах, Аллах» айтайыкъ.

* * *

Бу дунияда ким, бай болуп, менсинмеди?

Жашау излеп, кюрешледе ким кюймеди?

Жаланнгачлыкъ, ачлыкъ, бушуу ким кёрмеди?

Бир тау къоймай, бийигине ким ёрледи?

Къайсы факъыр артмакъларын унутду?

Къайсы залим бар душманын къурутду?

Аны ючюн а барабыз биз къуюла –

Алай татлыды ахырзаман бу дуния!

* * *

Байгъа сен байлыкъ кёп бердинг,

Жарлыгъа тарлыкъ тежединг.

Аллах, олмуду тюзлюгюнг,

Биз жарлылагъа берлигинг?

Кючлюге сен кюч къошаса,

Кючсюзню унутуп къояса.

Аллах, олмуду къадарынг,

Биз жарлылагъа мадарынг?

Жауунну кёлге тёгесе,

Жарлыны жерге кёмесе.

Аллах, олмуду буйругъунг,

Ёмюрге этип турлугъунг?

1900

* * *

Жарасы болмай – жюреги кюймез,

Тыякъ тиймеген – зулмуну билмез.

Къан жараладан, тыякъдан бездик.

Аллах, кёресе, барына тёздюк.

Аллах, кёресе, барына тёздюк,

Барына тёздюк, къайдады тюзлюк?!

Огъесе, анга къарымай кючюнг,

Бизними къыйнайса бары да ючюн?

* * *

«Сюйгенлеге узакъ тюйюлдю Багъдад», –

Дейдиле, Арабда шахарны махтап.

Мен да келдим, Кааба ташха баш урдум,

Бу сыйлы къабырны аллында тохтап.

Файгъамбарны сыйлы жерин таныдым,

Тобукъланып, намаз этдим, жарыдым.

Кёп шыйыхла болуп кетген бу юйде

Кёзюм кёрдю бий Аллахны жарыгъын.

Межгитледе намаз минчакъ санадым,

Михрапдан ууаз эшите, кёп къалдым,

Бу жабышмакъ тыягъыма тыянып,

Шыйыхлача, Кааба ташха къарадым.

1902, Багъдад

* * *

Муссаны къатлап, Тур таууна чыкъдым,

Файгъамбардан изми излеп, талчыкъдым,

Тобукъланып, къол жайып тилек этдим,

Изми жокъ, мухажир азабын чекдим.

Турдан къарадым, Иричи башындан

Элге къараучумча эрттен чагъында.

Кёрдюм: адамла – палах тузагъында,

Аллахны жууугъунда, узагъында.

Кёреме: кёпдю бахча, ашлыкъ, сабан;

Жокъ къуллагъа белни тюзетир заман.

Тохтагъаннга бай кётюреди табан,

Жарлыны сабийи ач, юсю жалан.

Жер иеси – жут, тебинеди кёзге,

Амал жокъду жарлыгъа ишлемезге,

Мангылайгъа жазылгъанын кёрмезге,

Ишлей-ишлей, аман бла ёлмезге!

Араб жерин къыдырып, аны кёрдюм,

Тур таууна кёп къарап, сейирсиндим:

«Жер къайда да не ариу эди!» – дедим.

Аллах, сен барын адам ючюн бердинг.

Да сора былай къыйынлы некди ол?

Кёзю сокъур, кёлю такъыр некди ол?

Туууп, жашап, былай факъыр некди ол?

Юйсюзледен, факъырладан толуп жол?

Аны кёре, жюрек жауум бошалды,

Аллах бла узакъ болду ушагъым.

Къарыусузгъа инжиуде жокъ къошагъым,

Жел кюйдюрген къуу агъачха ушадым.

1902

* * *

Арабда да шашхынланы кёрдюк биз,

Ала кибик, шашхын болуп келдик биз.

Керти къулла, – дуниялыкъдан азатла, –

Жаннет излеп, кюн кёрмеген жазыкъла.

Къуюлгъанбыз муслийманла жоллагъа,

Эшикдеди юйде кюню болмагъан.